Έχουμε μπει στον 3ο χρόνο μετά τις τελευταίες Δημοτικές εκλογές και στον Δήμο Βέλου Βόχας η κατάσταση παραμένει βαλτωμένη και αδιέξοδη. Η Δημοτική Αρχή του Θανάση Μανάβη έχει επιδοθεί από την αρχή της θητείας της σε μια σειρά από επικοινωνιακές ακροβασίες που παραπέμπουν στην δεκαετία του ‘90 σε μια αγχώδη προσπάθεια να δείξει ότι παράγεται κάποιο έργο (και πάντα σε σύγκριση με τις θητείες του πρώην Δημάρχου) με αποτέλεσμα σε πολλά σημεία να διαστρεβλώνεται η πραγματικότητα και να παρουσιάζονται μελλοντικές εξελίξεις σαν να αφορούν τον παρόντα χρόνο.
Παραδείγματα υπάρχουν αρκετά, όπως ο αγιασμός για την έναρξη των εργασιών του κλειστού αγωγού στην Στιμάγκα ο οποίος παρουσιάστηκε σε 3 μέρη (27,29 και 30 Σεπτεμβρίου) με βαρύγδουπους τίτλους όπως «Τέλος ο εφιάλτης της λειψυδρίας» και δηλώσεις του Δημάρχου «Σας είχα υποσχεθεί ότι θα φέρω πόσιμο νερό στην Στιμάγκα και το έκανα μέσα σε 20 μήνες».
Δλδ εξελίξεις που θα συμβούν στο μέλλον (καλώς εχόντων των πραγμάτων και με την αμφιβολία εάν αυτό θα επαρκεί) παρουσιάζονται σαν να έχουν γίνει ήδη, με την υποσημείωση ότι με τον Δήμαρχο αυτόν δεν μπορείς να είσαι σίγουρος αν αυτά που θα υποσχεθεί θα συμβούν κιόλας ή όχι, πότε και σε ποιον βαθμό.
Ένα άλλο παρόμοιο παράδειγμα επικοινωνιακών τεχνασμάτων είδαμε πρόσφατα στην συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε σε τοπικά Μέσα Ενημέρωσης όπου όλα όσα ειπώθηκαν είχαν ξαναειπωθεί μέσα από προηγούμενες ανακοινώσεις και δεν υπήρχε κάτι καινούριο, οπότε κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί ποιος ο λόγος του καλέσματος και για συνέντευξη μάλιστα.
Ο λόγος βέβαια ήταν να φανεί ότι το νέο Δημαρχείο είναι σχεδόν έτοιμο (κι’ αυτό πανηγυρίζεται σαν να έχει ήδη ολοκληρωθεί πριν την επίσημη έναρξη του, πληροφορίες μιλούν για την 20η του Δεκεμβρίου), αν και ο περιβάλλοντας χώρος στον οποίο εστίαζε η κάμερα έδειχνε σκοτεινός και καταθλιπτικός. Υπάρχει βέβαια και το άλλο ευτράπελο, ότι δλδ ενώ επρόκειτο για «Συνέντευξη Τύπου» στην ουσία ήταν απαγγελία μιας ανασκόπησης ενώ φάνηκε να μην υπάρχουν και ερωτήσεις. Τι είδους «συνέντευξη» ήταν αυτή, με φιλικά προσκείμενους δημοσιογράφους και χωρίς την ύπαρξη ερωτήσεων μόνο στο Δημαρχείο στο Ζευγολατιό μπορούν να το απαντήσουν.
Ο Δήμαρχος από την πλευρά του έκανε εκεί και μία αναφορά σε φήμες και ψιθύρους ότι ο πραγματικός Δήμαρχος είναι ο γ.γ. του Δήμου, πρώην δημοσιογράφος Γιάννης Λάμπρου, αλλά ο ίδιος δεν βλέπει το προφανές.
Όταν όλα τα κείμενα, ακόμη και στις συνεδριάσεις του Δ.Σ. τα διαβάζει κάποιος από τα χαρτιά του (και στα οποία πιθανότατα ο συγγραφέας είναι κάποιος άλλος), όταν στις υποτιθέμενες συνεντεύξεις είναι πάντα δίπλα του ο γ.γ. (κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλο Δήμο), όταν στις συνεδριάσεις του Δ.Σ. είναι πάντα δίπλα του να τον καθοδηγεί και πάλι ο γ.γ., τι μπορεί να υποθέσει ο κόσμος; Μα φυσικά, ότι ο Δήμαρχος έχει διαρκώς δίπλα του ως «δεκανίκι» τον γ.γ.
Υπάρχουν αρκετά ακόμη περιστατικά παρόμοιου ύφους (όπως η ανακοίνωση για τα αδέσποτα όπου και εκεί διαστρεβλώθηκε η πραγματικότητα) τα οποία πάνω από όλα προδίδουν έλλειψη σιγουριάς, ανασφάλεια και ένα άγχος να φανεί ότι γίνεται κάποια δουλειά από τον ίδιο τον Δήμαρχο (και όχι τον γ.γ.) ειδικότερα μετά το «στραπάτσο» στο αφήγημα για «αξιοπρεπές νερό από την Στυμφαλία», το οποίο πλέον έχει ακυρωθεί χωρίς να δοθεί καμία εξήγηση για την προέλευσή του και καμία συγγνώμη για την αποτυχία του.
Εσχάτως πάντως φαίνεται να ξαναμπήκαν στην επικοινωνία του τόπου ανώνυμα προφίλ και τρολς όπως ο «Ψύλλος Κόρφου» και τα οποία κατά μία περίεργη σύμπτωση διαπιστώνουν ότι «Τελικά όλοι δουλεύουν για τον Μανάβη στον Δήμο Βέλου Βόχας» όπως έκανε στο παρελθόν η «Σοφία Κεχμπαλή», ο «Κοσμάς Σκούταρης», «Η Βόχα σήμερα» και άλλα.
Φαίνεται ότι είτε κάποιοι δεν βάζουν μυαλό ή δεν υπάρχει στην Κορινθία ούτε ένα φυσικό πρόσωπο να κάνει μιαν ανάλυση της προκοπής και να υποστηρίξει την πλευρά Μανάβη ή δεν έχουν τίποτα καινούργιο να σκεφτούν. Οι ανώνυμες αναλύσεις (και όλοι καταλαβαίνουν την προέλευσή τους) όσο καλές κι αν είναι δεν πείθουν κανέναν όταν είναι μονομερείς και ανώνυμες.
ΤΟ ΒΕΛΟ
Το πολύπαθο, τα τελευταία δυο χρόνια, Βέλο έχει επιδοθεί σε μία προσπάθεια ανεύρεσης υποψηφίου ο οποίος θα ενώσει το χωριό και θα τεθεί απέναντι από τον Δήμαρχο Μανάβη, αλλά προς το παρόν η αναζήτηση περιλαμβάνει μεν ονόματα όχι όμως και λύσεις.
Αυτή η ονοματολογία ξεκινά από την διαπίστωση ότι τόσο ο Δήμαρχος Μανάβης όσο και ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης και πρώην Δήμαρχος επί 13ετία, Αννίβας Παπακυριάκος, δεν πείθουν ότι είναι οι πολιτικές «φιγούρες» με το γερό το «πάτημα» του παρελθόντος πλέον. Και οι δυο, για διαφορετικούς λόγους μοιάζουν να έχουν «απομυθοποιηθεί», ο μεν για την προβληματική διοίκηση του και ο δε για την προβληματική του αντιπολίτευση.
Αυτή η ονοματολογία, την οποία θα δούμε εκτενέστερα στο επόμενο σημείωμά μας, από την μία πλευρά προδίδει το άγχος και την ανασφάλεια της περιοχής να αντιληφθεί τις νέες συνθήκες και να προσαρμοστεί σε αυτές (το Βέλο δείχνει να μην έχει «χωνέψει» ακόμη την ήττα του ’23), από μία άλλη πλευρά δείχνει μία ένδεια ιδεών και προτάσεων τόσο για το Βέλο όσο και για το σύνολο του Δήμου και μια προσκόλληση σε προβλήματα και όχι σε λύσεις.
Και από μία τρίτη πλευρά δείχνει μια «καθήλωση» σε πρόσωπα τα οποία είτε έκαναν τον «κύκλο» τους ή ακόμη κι αν έχουν κάποια πράγματα να δώσουν σίγουρα δεν μπορούν να ηγηθούν αλλά ούτε και να εμπνεύσουν.
Μία συνήθης κουβέντα στο άκουσμα ενός ονόματος που θα μπορούσε να ηγηθεί είναι «γιατί αυτός και όχι εγώ;;». Το ενδιαφέρον αρχίζει να επικεντρώνεται επικίνδυνα λοιπόν στο όνομα που θα ηγηθεί και όχι στους συμβολισμούς μιας υποψηφιότητας, στις πολιτικές ή στην στρατηγική.
Μία άλλη συνήθης κουβέντα που ακούγεται είναι ότι «εάν υποψήφιος είναι ο Χ, εγώ θα βρω μια δικαιολογία να απέχω». Αυτό παραδόξως ακούγεται και από σχετικά πιο έμπειρους και «μπαρουτοκαπνισμένους» παράγοντες οι οποίοι θα είχαν και μία μεγαλύτερη ευθύνη να δείξουν την «επόμενη μέρα» της περιοχής χωρίς να κοιτάξουν να το εκμεταλλευτούν είτε για προσωπικούς λόγους ή για τις προτιμήσεις της παρέας τους.
Τέλος, μία αξιοπρόσεκτη παρατήρηση είναι ότι ενδεχομένως κάποιοι από το «στρατόπεδο» Παπακυριάκου να «γλυκοκοιτάζουν» και την παραμονή Μανάβη στην εξουσία με το σκεπτικό μιας win win λογικής, δλδ να είναι κερδισμένοι είτε εκλεγεί ο ένας ή ο άλλος. Μήπως όμως και η υποψηφιότητα Παπακυριάκου βολεύει όλους αυτούς ώστε να διατηρηθεί αυτό το σενάριο αφού με κάποιον άγνωστο υποψήφιο ενδεχομένως να μην είχαν τα ίδια οφέλη;;
Όλα αυτά δείχνουν ότι προς το παρόν στο Βέλο δεν υπάρχει ούτε η ισχυρή «φιγούρα» που θα επιβάλλει πράγματα και οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν (όπως και μέχρι το πρόσφατο παρελθόν), ούτε κομματική παράταξη που θα επιβάλλει ποιος θα πάρει το τοπικό «franchise» (επίσης όπως στο παρελθόν), ούτε έστω μια κοινά αποδεκτή λύση.
Ακόμα και εάν όλοι όσοι ακούγονται ότι θα μπορούσαν να «τραβήξουν μπροστά» μαζεύονταν σε μία ταβέρνα δεν θα μπορούσαν να συμφωνήσουν ποια σαλάτα να παραγγείλουν πόσο μάλλον ποιον θα βάλουν ως «βιτρίνα» στις εκλογές.
Ο ΠΡΩΗΝ ΔΗΜΑΡΧΟΣ
Την ίδια στιγμή παρατηρείται ένα «υπόγειο» παιχνίδι το οποίο εξελίσσεται ανάμεσα στον πρώην Δήμαρχο Αννίβα Παπακυριάκο (ή έστω στον «κύκλο» του) και σε όσους ακούγεται ότι ενδιαφέρονται να ηγηθούν, σε μία παραλλαγή του παιχνιδιού της γάτας με τα ποντίκια.
Η πλευρά Παπακυριάκου παρά το γεγονός ότι εγκαλείται για αδυναμία να ανταποκριθεί στο ρόλο της Αντιπολίτευσης αλλά και να παράγει ένα νέο ελπιδοφόρο αφήγημα για το μέλλον (τόσο του Βέλου όσο και του Δήμου συνολικά), αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να είναι και πάλι υποψήφιος ο πρώην Δήμαρχος χωρίς πάντως ο ίδιος να το επιβεβαιώνει αλλά ούτε και να το διαψεύδει.
Ο ίδιος, ως έμπειρος πλέον αυτοδιοικητικός παράγοντας του τόπου, γνωρίζει ότι εάν δηλώσει τώρα ότι θα είναι υποψήφιος και πάλι το 2028 κινδυνεύει να δεχθεί καθοριστικό «πλήγμα» τόσο στην υστεροφημία του όσο και στις όποιες εναλλακτικές του έχουν απομείνει αν κάτι δεν πάει καλά και αναγκαστεί να μην είναι υποψήφιος.
Και η περίπτωση ο πρώην Δήμαρχος να είναι υποψήφιος και πάλι είναι μόνον μία και αφορά συνδυασμό καταστάσεων, δλδ.
- να έχει προλάβει να ακυρώσει όποιον άλλον υποψήφιο από την περιοχή τολμήσει να βγει μπροστά ,
- να μην υπάρχει κανένας άλλος από το Βέλο,
- να έχει με κάποιο τρόπο διασπαστεί το Ζευγολατιό (όπως το ’14 και το ’19),
- να είναι μοναδικός μεγάλος αντίπαλος ο Μανάβης και τελικά
- να είναι πλέον πιθανό ότι θα κερδίσει σε μία τελική αναμέτρηση.
Αυτά θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι φαντασιώσεις και σενάρια αλλά η πραγματικότητα δείχνει ότι ήδη συμβαίνουν. Ο πρώην Δήμαρχος δεν βγαίνει να δηλώσει αν θα είναι και πάλι υποψήφιος και περιμένει. Περιμένει πρώτα να φύγει το 2025 «αναίμακτα», ενδεχομένως να περιμένει να φύγει και το 2026.
Η αντιπολίτευση του παραμένει «ρηχή» και χωρίς βάθος και προτάσεις και οι «κύκλοι» του πρώην Δημάρχου αναλίσκονται σε μία στοχοποίηση αρθρογράφων και ενδιαφερομένων να ηγηθούν . Ακόμη και μέλη της παράταξης έχουν μπει στο «στόχαστρο» με σκοπό να συνετιστούν και να μην μιλούν με αγνώστους και υπόπτους που δεν θέλουν το καλό της παράταξης (του πρώην Δημάρχου δλδ) και αναγκάζονται να "τραβιούνται" πίσω για να φανεί ότι διατηρείται η «ευτυχισμένη οικογένεια».
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να παρακολουθούμε κωμικές καταστάσεις όπου οι εναπομείναντες «θερμοί» υποστηρικτές του πρώην Δημάρχου να αναφέρουν σε συζητήσεις ότι η ενότητα της παράταξης παραμένει αρραγής αλλά σε άλλες κατ’ ιδίαν συζητήσεις με άλλα δικά του στελέχη να αναφέρουν ότι δεν θα είναι πάλι υποψήφιοι μαζί του, ενώ κάποιοι πάνε και παραπέρα κατακεραυνώνοντας τον για λάθη, αδυναμίες και παραλείψεις.
Για όποιο όνομα και αν ακουστεί ότι ενδεχομένως ενδιαφέρεται να προχωρήσει ξεκινά μια εκστρατεία απαξίωσης από τους ίδιους «κύκλους» με διάφορα επιχειρήματα όπως ότι ο ένας δεν έχει το «ειδικό βάρος», η άλλη πήγε κι έφυγε δυο φορές στον αντίπαλο, ο τρίτος δεν κατοικεί στο Βέλο, ο τέταρτος τους παράτησε στις εκλογές του ‘23, κοκ.
Το σενάριο λοιπόν πάει αναμενόμενα βασισμένο σε ένα παιχνίδι της υπομονής από όλες τις πλευρές. Η πλευρά του πρώην Δημάρχου δείχνει να περιμένει «στην γωνία» όποιο νέο «όνομα» εμφανιστεί και όλοι οι ενδιαφερόμενοι περιμένουν να δουν μέχρι που θα φτάσει το πείσμα και οι αντοχές του. Ο χρόνος που έχει κυκλωθεί είναι από Ιανουάριο έως Μάιο του 2028 και εκεί πιθανότατα να ανοίξουν τα «χαρτιά» όλων των ενδιαφερόμενων.
Στο «παρασκήνιο» πάντως οι εξελίξεις δίνουν και παίρνουν ήδη με τα ονόματα όλο και να πληθαίνουν με τελευταία προσθήκη πρώην αυτοδιοικητικό και «συνοδοιπόρο» του κ. Παπακυριάκου του οποίου η υποψηφιότητα προωθείται από υποστηρικτές μιας λύσης εξόδου από τον Αννίβα, ως «έσχατη λύση».
Η ΠΛΕΥΡΑ ΜΑΝΑΒΗ
Όλα αυτά φαίνεται να συμβαίνουν υπό την διαρκή παρακολούθηση του επιτελείου του Δημάρχου Θανάση Μανάβη, ο οποίος με λεπτούς χειρισμούς δείχνει να επιθυμεί διακαώς ως αντίπαλο τον Αννίβα Παπακυριάκο για πολλούς λόγους.
Δείχνει να θεωρεί πλέον ότι ο πρώην Δήμαρχος είναι φθαρμένος, με ομάδα χωρίς συνοχή και πίστη στον αρχηγό, χωρίς αφήγημα, χωρίς αυτοκριτική και χωρίς να μπορεί να εμπνεύσει τις νέες γενιές ψηφοφόρων. Αυτό φάνηκε και από την ανάλυση του ανώνυμου προφίλ «Ψύλλος Κόρφου» (φιλικά προσκείμενου στον Δήμαρχο).
Είναι χαρακτηριστικό ότι Μανάβης και Παπακυριάκος έχουν κοπιάρει πρακτικές του παρελθόντος μεταξύ τους. Ο κ. Μανάβης υποσχέθηκε να κάνει πράγματα που δεν έκανε ο πρώην Δήμαρχος (μειωμένο αριθμό αναθέσεων, ζωντανή μετάδοση Δ.Σ., κλπ) και δεν τα έχει κάνει ούτε και αυτός ενώ με την ανάληψη των καθηκόντων ουσιαστικά αναπαράγει τον τρόπο διοίκησης του προκατόχου του, "πασπαλισμένο"με επικοινωνιακή "σαντιγύ" ως μέγιστες επιτυχίες και με κραυγαλέους τίτλους και προς το παρόν αποφεύγει να κάνει οτιδήποτε ξεφεύγει αυτού του πλαισίου, ώστε να διατηρεί το επιχείρημα «κι εσείς τα ίδια κάνατε όσο ήσασταν στην διοίκηση του Δήμου»..
Από την άλλη πλευρά, ο πρώην Δήμαρχος, δείχνει να ακολουθεί και αυτός την τακτική του κ. Μανάβη όταν αυτός βρισκόταν στην αντιπολίτευση (κριτική από ανώνυμα προφίλ στο Facebook, σιωπή μέχρι τον τελευταίο χρόνο πριν τις εκλογές, κλπ).
Μανάβης και Παπακυριάκος πάνε «χέρι-χέρι» θεωρώντας πιθανότατα ότι η πτώση του ενός θα οδηγήσει αυτόματα και στην πτώση του άλλου, κατά συνέπεια υπάρχει μια διακριτική στήριξη όπου πολλά εννοούνται και τίποτα δεν λέγεται.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αναθέσεις του κ. Μανάβη στον στενότερο συνεργάτη του κ. Παπακυριάκου (πρώην Αντιδήμαρχο Ανδρέα Σιάχο) οι οποίες μπορεί να έχουν γίνει νόμιμα αλλά από την άλλη πλευρά εξεγείρουν και μερίδα υποστηρικτών του κ. Παπακυριάκου οι οποίοι θα μπορούσαν και αυτοί να πάνε να ζητήσουν ή να τους προσφερθούν αναθέσεις από την «αντίπαλη πλευρά» ενώ οι ίδιοι θα συνεχίζουν να εμφανίζονται ότι της ασκούν κριτική. Και φυσικά ο κ. Παπακυριάκος σιωπά γι’ αυτά, δεν απομακρύνει τον συνεργάτη του, ούτε τον αποτρέπει, ούτε καταδικάζει τέτοιες ενέργειες. Τι μπορεί να πει κάποιος μετά από όλα αυτά;;
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ
Το Βέλο στην παρούσα φάση μοιάζει να έχει γίνει βιλαέτια, χωρίς ορίζοντα, χωρίς προοπτική, χωρίς κουβέντα για πολιτική, παρά μόνον γκρίνια για τον Μανάβη και κους κους. Όλα αυτά δίνουν μια χαοτική κατάσταση, στην οποία η καχυποψία κινείται αντιστρόφως ανάλογα με την διάθεση για ενότητα και εξεύρεση λύσεων.
Θα επαναλάβουμε φράση τοπικού παράγοντα της περιοχής ότι δλδ «τα στελέχη του πρώην Δημάρχου δεν έχουν τριφτεί στην Αντιπολίτευση με αποτέλεσμα άλλοι διαρκώς να γκρινιάζουν χωρίς να προσφέρουν λύσεις, άλλοι να «γλυκοκοιτάζουν» τον Δήμαρχο, άλλοι να περιμένουν κάποιον «Μεσσία» και άλλοι να έχουν πέσει σε πολιτική «κατάθλιψη».
Στο επόμενο σημείωμά μας θα κάνουμε μία αναφορά σε όλα τα ονόματα που ακούγεται στην περιοχή ότι θα μπορούσαν να ηγηθούν του Βέλου, με την υποσημείωση ότι δεν είναι απαραίτητο ότι και οι ίδιοι έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον τους προς το παρόν.
