Ο Ισθμιακός ιδρύθηκε το 1910 με πρωτοβουλία της εταιρίας που είχε τη διώρυγα Κορίνθου, η οποία είχε και τη διοίκηση της ομάδας έως το 1962.
Επισκεφτήκαμε τις εγκαταστάσεις της ομάδας και συνομιλήσαμε με τον πρόεδρο Γιάννη Βενετσάνο, τον αντιπρόεδρο Νίκο Στατήρη και το γραμματέα Γιώργο Σπάρο.
Στην εταιρία εκείνη την εποχή, οι Εγγλέζοι που εργάζονταν ήταν αυτοί που έπαιξαν ρόλο στη δημιουργία της ομάδας.
Μάλιστα έπαιζαν και στην ομάδα μαζί με τους Έλληνες. Η περιοχή των Ισθμίων κατοικήθηκε από εργαζόμενους που έρχονταν από διάφορα σημεία για να εργαστούν στη Διώρυγα. Μετά το 1910 και ειδικά στα χρόνια των πολέμων που κράτησαν μέχρι το 1922, δεν έχουμε εντοπίσει καταγραφή αθλητικής δραστηριότητας της ομάδας, που ήταν ανεξάρτητη ομάδα δεν συμμετείχε σε επίσημες διοργανώσεις.
Δραστηριότητα εντοπίσαμε το 1932 σε φιλικό αγώνα που έδωσε ο Ισθμιακός στα Μέγαρα.
Στην κατοχική περίοδο και το 1942-1943 όπως έχουν αναφέρει σε διηγήσεις τους παλαίμαχοι της ομάδας, είχε γίνει ποδοσφαιρικός αγώνας με Ιταλούς, στον οποίο ο Ισθμιακός κέρδιζε στο ημίχρονο με 3-0. Τότε οι Ιταλοί έφεραν από το Λουτράκι (και γι αυτό το δεύτερο ημίχρονο καθυστέρησε να ξεκινήσει κατά μία ώρα) τερματοφύλακα του οποίου το όνομα δεν διασώθηκε, αλλά έλεγαν ότι ήταν διεθνής με την εθνική Ιταλίας. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν 3-3.
Οι Ιταλοί έμεναν στα λεγόμενα «γαλλικά σπίτια» που είχε η εταιρία της Διώρυγας για τη στέγαση των εργοδηγών και των στελεχών της πριν τον πόλεμο.
Το πρώτο γήπεδο του Ισθμιακού ήταν στην περιοχή που σήμερα στα Ίσθμια βρίσκεται το λιμεναρχείο.
Η δραστηριότητα ξανάρχισε μετά την κατοχή, σε επίπεδο φιλικών αγώνων, ενώ ποδοσφαιριστές της εποχής ήταν ο Αντώνης Περίπανος (Αντωνάκης), Νίκος Λαβορόρος, Ιωάννης Κυπραίος, Χρήστος Κυπραίος (Μπελέρης), Δήμος Σπανός).
Μεταπολεμικά και συγκεκριμένα το 1957, η ομάδα μπήκε στο πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Αργολιδοκορινθίας και έπαιζε σε ξερό γήπεδο που το παραχώρησε η εταιρία της Διώρυγας που ήταν ιδιοκτησία της. Οι παίκτες σε μεγάλο ποσοστό ήταν και εργαζόμενοι στην εταιρία, τότε βέβαια υπήρχαν 200 εργαζόμενοι στη Διώρυγα, όχι 50-60 που είναι σήμερα.
Σημαντικοί ποδοσφαιριστές εκείνων των χρόνων ήταν ο Περικλής Παπαϊωάννου, ο Γεώργιος Κατσιλιέρης, ο Αποστόλης Ατζάρας, ο Αριστείδης Ηλίας, ο Αποστόλης Αποστόλου, ο Ευάγγελος Κυπραίος.
Η ομάδα αδρανοποιήθηκε για λίγα χρόνια, όταν την άφησε η εταιρία της Διώρυγας και το 1977 επαναλειτουργεί με σημαντική συμβολή του κοινοτάρχη της περιοχής Δημήτριου Στέφα, αδελφού του αείμνηστου τερματοφύλακα Γιάννη Στέφα.
Σήμερα έχει έδρα το γήπεδο Ισθμίων «Γιάννης Στέφας», που ανήκει στο Δήμο Λουτρακίου – Περαχώρας και στεγάζονται σε αυτό εκτός του Ισθμιακού, ο Ολυμπιακός Λουτρακίου, ο Α.Ο. Λουτρακίου, ο Ποσειδώνας Ισθμίων, η Περαχώρα και τμήματα υποδομών. Αυτό γιατί το «Θώδειο» στο Λουτράκι έχει φυσικό χόρτο και έτσι για να μην φθαρεί, εκεί δίνονται αγώνες, αλλά οι προπονήσεις γίνονται στο «Γ.Στέφας» που ο τάπητας είναι συνθετικός.
Ο Ισθμιακός έχει 25 δελτία στην ανδρική ομάδα και 35 στις υποδομές, ενώ αίτημά μας είναι να μπει μία μικρή κερκίδα στο γήπεδο για να μην είναι όρθιοι οι φίλαθλοι και να βελτιωθούν οι εγκαταστάσεις. Να φανταστείτε ότι στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του γηπέδου (εδώ και έξι χρόνια λειτουργεί) ως γηπεδούχοι πηγαίναμε στο παλιό ξερό γήπεδο και αλλάζαμε και ερχόμασταν με αγροτικό στην καρότσα, γιατί το ένα κοντέινερ που υπήρχε τότε, το δίναμε στους φιλοξενούμενους.
Το επίπεδο του τοπικού πρωταθλήματος είναι καλό γιατί η κοντινή απόσταση από την Αθήνα βοηθάει στο να έρχονται και καλοί παίκτες, όμως το βασικό είναι ότι η γενική πορεία της Κορίνθου συμπαρασύρει και τους τοπικούς συλλόγους. Όταν η Κόρινθος ήταν στην Α’ Εθνική, όλοι ήξεραν ότι στις τοπικές ομάδες ο καλύτερος παίκτης θα πήγαινε με μεταγραφή στην Κόρινθο, υπήρχε κίνητρο και υπήρχαν και παραστάσεις από μεγαλύτερες κατηγορίες.
Οικονομικά η ομάδα καλύπτει όσες ανάγκες μπορεί, με λαχνούς, χορούς, ημερολόγια, επιχορήγηση από το Δήμο, ενίσχυση από τη Motor Oil, κλπ. Το χρώμα της είναι μπλέ-άσπρο και σήμα της η τριήρης.
Συνέντευξη: Νάσος Μπράτσος
https://www.ertnews.gr/
ETIΚΕΤΕΣ
