του Χρήστου Πιπίνη στο Λάκη Δασκαλόπουλο
Η διαρκής αναζήτηση της ιστορικής μνήμης είναι απαραίτητο συστατικό για την πορεία ενός τόπου. Η ανασύσταση της πορείας με βάση ντοκουμέντα και πάσης φύσεως τεκμήρια οδηγεί στη στερέωση της συλλογικής συνείδησης και τη δημιουργία ταυτότητας, ώστε ο τόπος αυτός ν’ αγαπηθεί από τους μεταγενέστερους και κατά συνέπεια να συνεχίσει την πορεία του και να προκόψει.
Η εικονιζόμενη ποδοσφαιρική ομάδα είναι σίγουρο ότι δεν λέει κάτι στους ποδοσφαιρόφιλους της οικουμένης. Τι μπορεί να σημαίνει σήμερα ακόμα και στους παλιότερους από εμάς μια ομάδα με γεροδεμένους νευρώδεις αγέρωχους παίκτες της ομάδας του Σοφικού; Κι’ όμως.
Είναι η νοσταλγία της παλιάς εποχής, μιας εποχής όπου αρκούσε η ομοιομορφία της φανέλας μιας ομάδας να είναι απλώς λευκή για να εκπροσωπεί μέσω του ποδοσφαίρου μια ολόκληρη περιοχή. Την περιοχή της Σολυγείας.
1.Για τη εμφάνιση της ομάδας λοιπόν. Ασχέτως αν είναι μακρυμάνικο η με ανασηκωμένα μανίκια πουκάμισο, η απλώς ένα αμάνικο φανελάκι. Ασχέτως αν δεν μπορεί να γίνει λόγος για παπούτσια Παρ’ ότι δεν διακρίνονται καθαρά, είναι σίγουρο ότι μόνο αθλητικά δεν είναι. Ο τερματοφύλακας δεν φορά διαφορετικού χρώματος στολή γιατί πιθανώς δεν έχει! Φοράει όμως τραγιάσκα για τον ήλιο, όπως συνήθιζαν οι τερματοφύλακες εκείνης της εποχής. Είναι φανερή η προσπάθεια των εικονιζομένων και παρά τη φτώχεια της ένδυσης, να φανούν στην φωτογραφία ως μια αξιοπρεπής λεβέντικη ομάδα.
2. Εντύπωση προκαλεί η διαφορά ηλικίας των παικτών. Από τα μικρά παιδιά που κάθονται κάτω έως τους μεστωμένους άνδρες που είναι όρθιοι. Όπως βλέπουμε υπάρχει μια ακόμα διαφορά, οι μεν όρθιοι φοράνε μακριά παντελόνια οι δε νεώτεροι καθήμενοι της παρέας, κοντά παντελονάκια.
3. Δεν γνωρίζουμε την ακριβή τοποθεσία που τραβήχθηκε η φωτογραφία, μάλλον από πλανόδιο φωτογράφο η κάποιον επαγγελματία που ήρθε με τον εξοπλισμό του κατά παραγγελία από την Κόρινθο. Εικάζουμε όμως ότι πιθανόν να είναι το γήπεδο που χρησιμοποιούσαν και που προφανώς είναι κάποιο χωράφι. Διακρίνονται πάντως καθαρά οι άφθονες πέτρες στο έδαφος. Οι συνθήκες του αγώνα δεν θα ήταν φυσικά οι καλύτερες αλλά ποιος νοιαζόταν; Σ’ αυτές τις περιπτώσεις μετράει η χαρά του παιχνιδιού.
4.Το σημείο αναφοράς της φωτογραφίας είναι φυσικά ο όγκος της Τζάλικας. σήμα κατατεθέν του Σοφικού, που κυριαρχεί ως φόντο στο πίσω μέρος της φωτογραφίας.
5. Δυστυχώς, παρ’ ότι είχαμε σημειωμένα τα ονόματα των παικτών, ώστε να τεκμηριώσουμε την φωτογραφία, δεν καταφέραμε να τα βρούμε, με αποτέλεσμα οι πληροφορίες μας να είναι ελλιπείς. Ίσως κάποια στιγμή, αν δεν έχουν ανεπιστρεπτί χαθεί, να τα βρούμε και να τα δημοσιεύσουμε. Γνωρίζουμε πάντως και αναφέρουμε τον νεαρό καθήμενο με την τραγιάσκα και την μπάλα στα πόδια ο οποίος είχε ηγετικό ρόλο. Πρόκειται για τον αξέχαστο αγαπημένο Θεόδωρο (Λάκη) Δασκαλόπουλο του Χρήστου και της Μαριγούλας, θείο του γράφοντος αυτό το σημείωμα, μέγα ποδοσφαιρόφιλο, δικηγόρο και αργότερα δικαστικό, εφέτη φορολογικών Δικαστηρίων.
Θα χαρούμε πολύ να δημοσιεύσουμε όποιες πληροφορίες μπορούν να βρεθούν από παλιούς Σοφικίτες ώστε να συμπληρώσουμε όλα τα ονόματα αυτής της ομάδας, του προδρομικού Σωματείου του σημερινού Πανσολυγειακού που συνεχίζει την παράδοση αυτών των πρωτοπόρων ποδοσφαιριστών.
Σημ. Συντ. Μετά από παρέμβαση του Τάσου Λυμπερίου τον οποίο ευχαριστούμε θερμά για την ουσιαστική του παρέμβαση, παραθέτουμε όλους τους εικονιζόμενους.
ΟΡΘΙΟΙ:Γ. Δανιήλ, Μιχάλης Τόγιας, Σταμάτης Λυμπερίου, Κυριάκος Τόγιας, Μίμης Μπάκουλης, Γιάννης Κουτσογκίλας
ΚΑΘΙΣΤΟΙ: Θανάσης Γκούμας,Περίανδρος Τόγιας , Θόδωρος Δασκαλόπουλος, Άγνωστος και Γεώργιος Βλάσσης.
https://imaginistes.wordpress.com
