H Ρωμαϊκή Έπαυλη στο Λουτράκι με θέα τον Κορινθιακό Κόλπο

Σημαντικά ευρήματα αναδεικνύει η αρχαιολογική σκαπάνη στην περιοχή Κατουνίστρα του Λουτρακίου, ευρήματα που μαρτυρούν την σπουδαιότητα του Ισθμού κατά την αρχαιότητα, αλλά και την ανάπτυξη του θερμαλισμού στην ευρύτερη περιοχή, στη διάρκεια εκδήλωσης ενημέρωσης, με αφορμή τη λήξη της ανασκαφικής περιόδου 2020 στην περιοχή.

Για όγδοη συνεχή χρονιά συνεχίσθηκαν και ολοκληρώθηκαν για το 2020 οι συστηματικές ανασκαφικές εργασίες στην Ρωμαϊκή Έπαυλη Λουτρακίου (θέση Κατουνίστρα) με χρηματοδότηση από την Περιφέρεια Πελοποννήσου και αρωγό της προσπάθειας τον Δήμο Λουτρακίου-Περαχώρας-Αγίων Θεωδώρων.

Με τη λήξη της ανασκαφικής περιόδου 2020 πραγματοποιήθηκε ενημέρωση για την πορεία του έργου και ακολούθησε παρουσίαση των ερευνών και των ευρημάτων από την αρχαιολόγο επίτιμη Διευθύντρια Υπουργείου Πολιτισμού Ζωή Ασλαματζίδου και τον αρχαιολόγο Κώνσταντίνο Τζιαμπάση.

Η μεγάλης έκτασης ρωμαϊκή έπαυλη που ήρθε στο φως κατά τις ανασκαφές που ξεκίνησαν συστηματικά από το 2012 κοντά στο Λουτράκι, στη θέση Κατουνίστρα και συνεχίζονται έως σήμερα. Το πολυτελές συγκρότημα χρονολογείται στον 2ο αι. μ.Χ., είχε θέα στον Κορινθιακό, διέθετε εντυπωσιακό λουτρικό συγκρότημα στα νότιο ανατολικά και μια μεγάλη κολυμβητική δεξαμενή (piscina). Ανήκε πιθανόν σε κάποιο γαιοκτήμονα ή ήταν η εξοχική κατοικία ενός υψηλού αξιωματούχου της τότε ρωμαϊκής αποικίας της Κορίνθου σε στενή σχέση με την αυτοκρατορική οικογένεια. Οπωσδήποτε όμως κτίστηκε την περίοδο ανάδειξης της πόλης σε εμπορικό κέντρο και παρήκμασε πιθανόν λόγωτου καταστροφικού σεισμού του 551.

Η έπαυλη αποτελείται από 30 δωμάτια, διαρθρωμένα με απόλυτη συμμετρία σε δύο διαμερίσματα 13 δωματίων εκατέρωθεν μεγάλου χώρου (15×12 μ.), με αψίδα στη βόρεια πλευρά και επιμήκη προθάλαμο στη νότια. Εντοπίστηκαν το δυτικό και ανατολικό όριό της με πλευρική είσοδο και καμπτόμενο διάδρομο. Από την ανατολική είσοδο μάλιστα εκκινεί με κατεύθυνση προς τα νοτιοανατολικά διάδρομος που πιθανόν συνέδεε την έπαυλη με το παρακείμενο λουτρό. Σ’ ένα δωμάτιο σώζονται τα σκαλοπάτια λίθινης κλίμακας που μαρτυρούν την ύπαρξη ορόφου ενώ υπάρχουν και δωμάτια με πλινθόκτιστες κόγχες στις τέσσερις γωνίες τους.

Σε μικρή απόσταση (9–11 μ.) βορειοανατολικά της έπαυλης ερευνήθηκε τμήμα λουτρού με 19 κύριους χώρους και τρεις βοηθητικούς (praefurnia), παρατεταγμένους σε δύο επιμήκεις άξονες με κατεύθυνση Β–Ν.

Η ανασκαφή απέδωσε άφθονη κεραμική, που καλύπτει χρονολογικά μια περίοδο από τον 2ο έως τον 6ο αιώνα μ.Χ., με το υλικό του 3ου–5ου αιώνα μ.Χ. να εμφανίζεται σε μεγαλύτερες ποσότητες. Περιλαμβάνει όστρακα από αμφορείς, πίθους, λυχνάρια, χύτρες, πινάκια, κυψέλες και αγγεία terra sigillata, ανατολικών, δυτικών και αφρικανικών εργαστηρίων.

Φέτος για πρώτη φορά ο σχεδιασμός εκτός από το ανασκαφικό έργο περιελάμβανε και πολλές διαμορφώσεις στον περιβάλλοντα χώρο καθώς και τακτοποίηση των διαφόρων υλικών, που είχαν προκύψει από τις ανασκαφές προηγούμενων χρόνων. Όλα αυτά θα χρησιμοποιηθούν στη συντήρηση και αναστήλωση όποτε αυτά πραγματοποιηθούν.

Όλες αυτές οι παρεμβάσεις φώτισαν και ανάδειξαν ακόμη περισσότερο το μνημείο, διευκολύνουν έτσι την δημιουργία ενός ανοικτού αρχαιολογικού πάρκου, αίτημα της τοπικής κοινωνίας εδώ και χρόνια, αλλά και συμβάλλουν στην μεγαλύτερη προστασία του. Για να γίνουν όλα αυτά χρειάσθηκε να μετατοπιστούν πολλές δεκάδες κυβικά χωμάτων, να διαμορφωθούν άνετοι διάδρομοι, να συγκεντρωθούν προσεκτικά όλα τα υλικά που ήταν διάσπαρτα σε όλο το χώρο, μάρμαρα, πέτρες και κεραμίδια σχηματίζοντας καλαίσθητους κύβους.

Το κύριο βάρος και την ευθύνη της φετινής ανασκαφής είχε επωμισθεί ο αρχαιολόγος Κωνσταντίνος Τζιαμπάσης, πάντα σε συνεργασία με την διευθύντρια της ερευνητικής ομάδας, επίτιμη διευθύντρια του ΥΠΠΟΑ Ζωή Ασλαματζίδου και την προϊσταμένη της ΕΦΑΚΟΡ Παναγιώτα Κασίμη.

Τα σπουδαία λουτρά της Ρωμαϊκής Έπαυλης συνδέουν το παρελθόν με το παρόν, τις Αρχαίες Θέρμες με το σημερινό Λουτράκι.